Vanaf 6 maart 2017 kan eindelijk ook een regularisatieaangifte worden ingediend voor Vlaamse registratie- en erfbelastingen. De versplintering van het fiscale landschap in België noopt ertoe dat federale belastingen enkel voor de federale overheid kunnen geregulariseerd worden en de gewestelijke belastingen enkel voor de regionale overheden. In de praktijk hebben regularisatiedossiers echter veelal betrekking op zowel federale als gewestelijke belastingen, zodat een wetgevend kader op beide niveaus noodzakelijk is vooraleer deze in de praktijk kunnen worden afgehandeld. Niettegenstaande de federale wetgever reeds bij wet van 21 juli 2016 een nieuwe permanente regularisatiewetgeving op poten heeft gezet, bleef de instroom van dossiers tot op heden beperkt omwille van de afwezigheid van een regionale pendant.
Op korte termijn zal dat evenwel geen hinderpaal meer vormen, gezien het Vlaamse parlement bij decreet van 10 februari 2017 het licht op groen heeft gezet voor een Vlaamse variant van de federale regularisatiewetgeving. Het Vlaams decreet is gepubliceerd op 23 februari jongstleden en zal dan ook in werking treden op 5 maart 2017. Hoewel de Vlaamse regularisatie inhoudelijk in grote lijnen op haar federale evenknie is gebaseerd, verschilt zij toch in essentie door haar tijdelijk karakter. In tegenstelling tot de permanente federale regularisatiewetgeving zal de Vlaamse regularisatie van tijdelijke aard zijn en kunnen regularisatiedossiers met betrekking tot Vlaamse belastingen ingediend worden tot uiterlijk 31 december 2020.
De Vlaamse regularisatie zal enkel betrekking hebben op erf- en registratiebelastingen. Niettegenstaande deze belastingen (en vooral dan de erfbelasting) in de meeste gevallen op progressieve basis berekend worden, heeft Vlaanderen op vlak van de regularisatieheffing voor een vlakke tarifering gekozen:
- Erfbelasting:
- Niet-fiscaal verjaarde bedragen:
- Verkrijgingen in rechte lijn/tussen partners: 35%
- Andere verkrijgingen: 70%;
- Fiscaal verjaarde kapitalen:
- Regularisatieaangifte in 2017: 37%;
- Regularisatieaangifte in 2018: 38%;
- Regularisatieaangifte in 2019: 39%;
- Regularisatieaangifte in 2020: 40%;
- Niet-fiscaal verjaarde bedragen:
- Registratiebelasting:
- Niet-fiscaal verjaarde bedragen: 20%
- Fiscaal verjaarde kapitalen:
- Regularisatieaangifte in 2017: 37%;
- Regularisatieaangifte in 2018: 38%;
- Regularisatieaangifte in 2019: 39%; en
- Regularisatieaangifte in 2020: 40%.
Het Vlaamse initiatief leidt tot een substantiële verruiming van het aantal dossiers, dat geregulariseerd zullen kunnen worden. Dossiers, die uitsluitend Vlaamse belastingen betreffen en door het federale Contactpunt Regularisaties niet konden behandeld worden omwille van niet bevoegd, zullen nu bij VLABEL kunnen worden ingediend. Voor dossiers met zowel een federaal als Vlaams aspect dient een onderscheid te worden gemaakt naargelang het al dan niet om dossiers met ‘niet uitsplitsbare bedragen’ gaat. Onder dit laatste begrip dient te worden begrepen, dossiers die betrekking hebben op zowel federale als gewestelijke belastingen, maar waarvan de aangever niet exact kan aantonen welk gedeelte van het te regulariseren bedrag in beginsel de federale belastingen aangaat en welk gedeelte onderworpen is aan gewestelijke belastingen. Er kan in dit kader bijvoorbeeld gedacht worden aan fiscaal verjaard kapitaal in de zin van de federale regularisatiewetgeving dat tien jaar daarvoor geërfd werd en waarvan geen bankstaten meer beschikbaar zijn. Deze ‘niet uitsplitsbare bedragen’ kunnen voorlopig noch onder de federale, noch onder de nieuwe Vlaamse regularisatieregelgeving geregulariseerd worden. Voor dit soort dossiers werd tussen het federale en Vlaamse niveau wel een samenwerkingsovereenkomst gesloten, die nog door de parlementen moet worden goedgekeurd.
Dossiers die betrekking hebben op federale en Vlaamse belastingen, maar die geen ‘niet uitsplitsbare bedragen’ kennen, moeten voor wat betreft het federale luik bij het Contactpunt Regularisaties ingediend worden en bij VLABEL voor hetgeen de Vlaamse belastingen aangaat. De belastingplichtige wordt echter wat in het ongewisse gelaten omtrent de coördinatie tussen deze twee procedures. Het lijdt geen twijfel dat de federale belastingschuld in veel gevallen een significante invloed kan hebben op de bepaling van de heffingsgrondslag in de erfbelasting. VLABEL heeft in dat verband reeds (te) beperkt stelling ingenomen in haar standpunt 15165 d.d. 30 november 2015, evenwel buiten het kader van de Vlaamse regularisatie. Wordt deze lijn nu binnen de Vlaamse regularisatie doorgetrokken? Wat met federale belastingen andere dan personenbelasting? Moet de belastingplichtige eerst het federale luik afwerken vooraleer de Vlaamse belastingen geregulariseerd kunnen worden? Het betreft vragen die ongetwijfeld in de praktijk de kop zullen opsteken. De FAQ's op de website van VLABEL bieden daaromtrent echter weinig toegevoegde waarde.
De komst van de tijdelijke Vlaamse regularisatie is een must om in de praktijk een alomvattende regularisatie te kunnen doorvoeren voor dossiers die betrekking hebben op Vlaamse belastingen, al dan niet gecombineerd met federale belastingen. Dat deze laatste categorie dossiers opgesplitst moet worden en zowel bij het Contactpunt Regularisaties als VLABEL ingediend moet worden, leidt evenwel tot onduidelijkheid omtrent de mate waarin VLABEL rekening zal houden met de federale regularisatieheffing en vice versa. Een duidelijk standpunt daaromtrent is aangewezen en zou in principe verduidelijkt kunnen worden in de FAQ's, waar deze laatste weinig toevoegen aan de wet- of decretale teksten. Bovendien is het eindpunt nog steeds niet bereikt, gezien in de nabije toekomst nog een bijkomend wetgevend initiatief verwacht wordt met betrekking tot dossiers met ‘niet uitsplitsbare bedragen’. Binnenkort zal een concreet dossier mogelijks onderworpen zijn aan drie verschillende regularisatiewetgevingen en bovendien behandeld worden door twee administraties. Regulariseren is geen wandeling door het bos meer…
